Зүүднээсээ айлаа

Урьд шөнө ижийгээ өвдчихсөн байна гэж зүүдэллээ ... Санасан үедээ гүйгээд очиж чадахгүй алс болохоор зүүднээсээ хүртэл айх юм даа. 

Та минь сайн уу гээд ярихаар хоолой нь сөөнгөтөж, сааралтсан дуутай ч ээж нь зүгээрээ гэж цоглог дуугарах гэж хичээнэ. Ядарсанаа нууж, өвдсөнөө хэлэхгүй гүрийх нь өрөвдмөөр. 

Ээжийгээ мөнх юм шиг сэтгэж яасан ч олон өдрүүдийг таниасаа хол өнгөрөөгөө вэ? 

Сайхан орчинд, эрүүл хоолтой амьдрах би гаднаа жаргалтай ч хүссэн үедээ ээждээ сүү бариад очиж чадахгүй гунигтай нэгэн. 

Өөрөө өвдвөл гавъяа байгуулсан мэт хамгийн түрүүн ээждээ дуулгаж хошуу цорвойдог хэрнээ өөрийг нь өвдвөл өр минь эмтрэхээс өөр шидгүй нэгэн би. Халуун шөл балгуулж, хөлийг нь атгах хувьгүй хүн. 

Урсан өнгөрөх цаг хугацаа хайр найргүй ээжийг минь бөгтрүүлж, ясыг нь хэврэгшүүлэн жижигхэн биенд хүндэдсэн өндөр насаар дарна. Гэвч үр хүүхдээ гэх дэндүү өгөөмөр, цав цагаахан сэтгэлийг нь яаж ч хувиргаж чадахгүй. 

Заримдаа би ээж шигээ ээж байж чадах уу гэдэгтээ өөртөө эргэлздэг. Тэвчээрийн дээд цэг, ухааны их далай болсон миний сайхан ээж. 

Бие минь үргэлж хол ч сэтгэл минь мөч бүр таны дэргэд шүү ээж ээ.