Америкт хамгийн өндөр амьдралын өртөгтэй хотуудын жагсаалтын нэгээс тавдугаар байрыг ээлжлэн эзэлдэг манай хотод гэр бүлийн нэг гишүүний цалингаар амьдралын хэв маягаа алдахгүйгээр амьдрах амаргүй.
Өдөрт доод тал нь 10 цагийг ширээний ард суун, оюуны хөдөлмөр эрхлэн өнгөрүүлэх нөхөр маань нэг ч удаа ядарч байна гэж гомдоллосон удаагүй. Хүмүүс хаана ажилдагийг нь сонсоод диваажинд жимс амтлан суудаг мэт дуу алдан шагширах нь олонтой. Үнэндээ бусдын л адил стресстэх үедээ стрессдэж, ажлаа цаг хугацаанд чанартай амжуулах гэж мэрийж яваа нэгэн.
Миний цалингүй "ажил" -аа хийн сэтгэлийн таашаал авах бололцоог бүрдүүлж, охиноо 2 нас хүртэл өөрийн гараар өсгөх хүслийг минь гүйцэлдүүлж яваа хүн бол миний хань.
Сан Францискогийн чамин дүүрэгт орших Зиппи хэмээх Япон салоны үсчин, зөөлөн гарт, хөөрхөн аашт Каоригаар би үсээ засуулах дуртай. Ямар нэг нэмэлт үйлчилгээгүй үсээ тайруулахад 65$ болох ба дээрээс нь гар цайлгах мөнгө өгнө. Гэм нь зөвхөн бэлэн мөнгөөр үйлчилдэг газар.
Саяханы нэг өдөр би нөхрөөсөө үсчинд орох мөнгө асуудаг юм бил үү гэж бодсон ч үгс болон уруул даван гарч чадсангүй.
Гэнэт ханийгаа өрөвдөх сэтгэл төрлөө. Өглөө үүр цүүртэй уралдан гарч, орой хүүхдээ унтахаас өмнө хэдхэн хормыг ч болов хамт өнгөрөөж, надад "me time" буюу ганцаараа өөртөө зориулах цаг олгох гэж яарсаар ирнэ.
Амралтын өдөр би амиа бодон хөнжилдөө шургаж хоцроход хань минь чимээгүйхэн охиноо тэврэн босож "ээжийгээ жаахан унтуулъя" гэж чихэнд нь шивнэж буй сонсогдоно.
Өнөөдөр би чимээгүйхэн сууж тунгаалаа. Ядарсан, чухам их ажилсан, нойр дутаж арьс унжлаа энэ тэр гэж гомдоллодог хүн зөвхөн би ажээ.
Нөхрөө хэрхэн махран ажиллаж, "me time" -гүйгээр сүүлийн хэдэн жилийг өнгөрөөснийг анзаарлаа.
Энэ амралтын өдөр заавал ханийгаа амраая...
No comments:
Post a Comment