Гэтэл бодол тэнүүчилж алга болоод ер тогтож суулгах шинжгүй.
Энд Индиан Саммер эхэлж буй тул намар болж буйн тэмдэг үгүй. Есдүгээр сар хамгийн ихээр халах нь эхэндээ сонирхолтой санагддаг байснаа одоо ч бүр тоохоо байж.
Хэдийгээр намар болсоны тэмдэг агаарт мэдрэгдэхгүй ч сэтгэлд аяндаа мэдрэгддэг бололтой...
Мэдэхгүй би намрын охин болоод ч тэр үү хэзээний л намарт дуртай байсаар ирсэн билээ. Ямар сайндаа Р. Чойномын Намрын тухай бодол шүлгийг бага ангидаа цээжилчихсэн л урлагийн үзлэгээр "Намар аа гэж юусан билээ" гээд л уншиж явах.
Намар хажууд ирчихээд байхад л , намар ээж хоёрыг хамтад нь үгүйлж, хамтад нь санах энэ сэтгэлийг яалтай.
Намрын өнгө орлоо ээж ээ
Насыг чинь нэмээд одлоо .. гээд дуучин Болормаагийн дууг одоо бүтнээр сонсох чадалгүй болтолоо би тэр хоёрыг санаж сууна.
Болдогсон бол би намрын улаан шаргал навчисын нэг болж газарт унаад нутгийн зүг үлээх салхинд дайгдаад ижийдээ очихсон.
No comments:
Post a Comment