Би насаараа дарга болохыг мөрөөдсөөр ирсэн. Дармалаар дөнгөн данган бичиж сурчихаад ил захидал дээр (тухайн үеийнхээр открит) есөн шидийн юм бичиж доор нь гэрийн дарга гэж бичсэнээ одоо хараад нулимсаа гартал инээлээ.
2004 оны УИХ-ын сонгуульд ажилсаны дараа, 23 нас хүрэхтэй үгүйтэй би Монгол Улсын нэгэн яаманд газрын орлогч даргаар ажилмаар байна гэж үнэн санаагаа илэрхийлсэнээр хэсэг хүмүүсийн дургүй ба эгдүүг зэрэг хүргэж явсан этгээд билээ.
Одоохондоо би залуу хэвээрээ л дээ. Гэхдээ монголд ажиллаж, амьдарч байсан цэл залуу насандаа хэлбэр дагаж агуулгагүй амьдарч байсан мэт бодол жил өнгөрөх тусам гүнзгий суусаар. Дарга л болчихвол хүслийнхээ дээд цэгт хүрсэн мэт сэтгэж, хар багаасаа албан тушаал, нэр хүндийн хойноос цуцалтгүй хэдэн жил гүрийснээ бодоход жинхэнэ өөрийгөө шогломоор.
Хоосон дипломоор биш туршлагаар ажил олгодог явдал энэхүү капиталист нийгмээс хамгийн их таалагдсан. Өөрөө чадаж л байвал чиний хаанаас ирсэн, хэний хүүхэд, хэдэн настай хэнд ч хамаагүй.
Ажил, кареерь гэдэг амьдралаас салангид ойлголт. Өөрөөр хэлбэл чиний юу хийдгээр чамайг тодорхойлохгүй. Би ч гэсэн хүмүүс намайг нийгэмд ямар байр суурьтай, ямар ажил хийдэг, хэр том машин унадагаар нь биш хүнийхээ хувьд хэр хүн бэ гэдгээр нь дүгнэж, хандаасай гэж хүсдэг.
Чухам одоо хэрхэн өөрчлөгдсөнийг мэдэхгүй ч миний мэдэхээр монголд зөвхөн нийгмийн амьдралаар нь хувь хүнийг тодорхойлж, харьцдаг байсан. Магадгүй би ч тиймэрхүү сохроор ертөнцийг хардаг байсан байх.
Нутаг ус, ах эгч, найз нөхдөөсөө хол амьдрах тийм ч амар биш. Гэр бүл, үр хүүхдээс минь гадна эрх тэгш эрхээ эдлэхийг өдөр бүр мэдэрч, хүн шиг хүндлүүлж амьдрах нь намайг бас энд уядаг аргамж юм уу даа.
Тийм ээ, би одоо дарга болсон. Өөрөө өөрийнхөө дарга болсон. Амьдралынхаа дарга болсон.
No comments:
Post a Comment