Бороо орохтой зэрэгцээд болзож өгч байна даа сүүлийн хэд хоног. Өмнө нь энгийн магадгүй бүр уйтгартайд ордог байсан кинонд явах, гадуур хооллох, хоёулахнаа алхах, найз нөхдийнд зочлох гэх мэт явдлууд энэ өдрүүдэд амтат болзоо болон хувирчээ. Аялалаар хаа нэг тийшээ явж, 5 одтой Франц ресторанд хооллоогүй л бол болзоонд тоож тооцдоггүй байсан бол өнөөдөр хоёулаа өнгөрөөсөн мөч бүхэн үнэтэй болсон нь гайхалтай.
Нөхөр маань 7 жилийн өмнө анх болзохдоо догдолж байсантай адил мэдрэмж сүүлийн үед төрөх боллоо гэж надад хэлэв. Дахин дурлаж байгаа нь тэр гэж намайг хэлэхэд, би чамд өдөр бүхэн дурладаг, харин дурлалаа илчлэх завгүй байсаар нэлээд удчихлаа гэсэн нь инээдэмтэй ч үнэн.
Болзох завгүй байсан ч эргээд жижиг зүйлүүдэд баярлах, догдлох сэтгэгдэл төрдөг болсон нь олз юм шиг.
Шинэхэн учирсан дурлалт хосууд мэт шидэт болзоонууд ар араасаа ундарна. Ай даа би азтайхан төрсөн аавын охин юм уу даа. Аль эсвэл амьдрал гэдэг амтыг нь мэдэрч чадвал тансагхан идээ юу даа.
No comments:
Post a Comment