Шинэ оны зорилт буюу аз жаргал аяндаа урсаад л ирнэ

2017 оны төгсгөлд бичсэн тэмдэглэлээ шинэчлэн оруулахаар шийдлээ. 

Он дуусах дөхөөд ирэхтэй зэрэгцээд хүн бүр л шинэ ондоо ингэж бүтээнэ, тэгэж өөрчлөлт хийнэ хэмээн янз бүрийн зорилго тавьдаг. 

Энэ жилийн хувьд нэгэнт дэлхийн хүн төрөлхтөн бүгдээр аюулт цар тахлыг эсэн мэнд давж гарах, аюулт вирус нэг мөсөн үгүй болоосой гэсэн ижил хүсэл мөрөөдөлтэй байгаа. 

Хэдийгээр цар тахал бидний амьдралыг орвонгоор нь онгичиж орхисон ч амьд хүн л юм хойно өдөр тутмын амьдралаа үргэлжлүүлэн явуулахаас аргагүй. 

Ямар санаа сэтгэлээр унаад, орноосоо босохгүй хэвтээд байлтай нь биш, ой мод руу ороод зугталтай нь ч биш яаж ийгээд, сөхөрч босоод, үзэж тараад амьдраад л байхаас өөр сонголт үгүй. 

Нэгэнт өдөр хоногийг өнгөрүүлэн амьдарч байгаа тул аль болох өөдрөгөөр, үр бүтээлтэй өнгөрөөхийг хичээнэ. Тийм ч учраас бусад энгийн жилүүдийн адил шинэ оноо шинэ зорилго, шинэ хүсэл мөрөөдлөөр угтаж яагаад болохгүй гэж? 

Харин зүгээр нэг "To do list" буюу “хийх зүйлсийн жагсаалт” гаргахын оронд арай илүү наалдацтай, үр дүн өндөртэй байхаар шинэ оны зорилгоо гаргавал ямар вэ? 

Миний хуьд энэ аргыг 2018 он гархаас эхлээд хэрэгжүүлж эхэлсэн бөгөөд үнэхээр өгөөжтэй байдаг. 

Энэхүү санаагаа та бүхэнтэйгээ хуваалцахад миний бичгийн чадвар хүрэлцэхгүй тул нэгэн гайхамшигтай хүний үгсээр хүргэхийг зорьлоо.

Алдарт агаарын авиа компани Virgin America -гийн эзэн Richard Branson -ыг таних л биз дээ?

Би 10 гаруй жилийн өмнө энэ хүнийг Опрагийн шоунд орсон үеэс нь таньдаг болсон юм. Хувийн эзэмшлийн Некер  арал дээрээ гайхамшигтай амьдрах орчин бүрдүүлсэнийг хараад ёстой л эрүү амаа унжуулан үзэж байснаа санаж байна. 

Сүүлийн хэдэн жил Ричардыг би Линкединээр дагаж байгаа бөгөөд түүний бичсэн нийтлэлүүдийг алгасалгүй уншина. 

Бичлэгийн өнгө аяс нь таалагдахаас гадна, санаа бодол надтай нийлээд байх шиг нэг л амархан "холбогдсон" юм. Ингээд 2018 онд бичсэн Ричардын зөвлөгөөг чадан ядан хөрвүүлэн хүргэж байна. 

Шинэ ондоо аз жаргалтай байхад чинь өгөх миний зөвлөгөө 

Ричард Брансон

Надаас ихэвчлэн "Амжилтанд хүрсэн түлхүүр чинь юу вэ?" хэмээн хүмүүс асуудаг. Энэ асуултанд өгөх миний хариулт бол маш энгийн: Аз жаргал. 

Аз жаргалтай байх нь хүн бүрийн гол зорилго байгаасай. Олон хүнд аз жаргалтай байхыг зорилгоо болгох нь тийм амар зүйл биш гэдгийг би ойлгож байна л даа. Жишээ нь сэтгэл мэдрэлийн өвчтэй хүмүүс амьдралыг өөрөөр харна шүү дээ. 

Хэдэн жилийн өмнө би Minds хэмээх номонд "Аз жаргал сэдвээр бичсэн захидал" гэсэн нийтлэл бичсэн юм. Тэгээд би энэхүү захидлаа саяхан уншиж, тэнд бичсэн зүйлс хичнээн үнэн болохыг тунгааж, миний бичсэн энэ захидал хүмүүст шинэ онд жинхэнэ аз жаргалаа олоход нь туслаасай гэж найдан дахин нийтлэе гэж бодсон юм. 

Хүндэг танихгүй уншигч аа, 

Өөрөө намайг танихгүй л дээ. Гэхдээ би өөрийг чинь амьдралдаа хэцүү бартааг туулж яваа гэдгийг сонсоод туслах гэсэн юм. Би өөртэй чинь илэн далангүй байя гэж бодлоо. Аз жаргал гэдэг зөвхөн хэдхэн "тусгай" хүмүүст л олддог зүйл биш юм шүү. 

Хэрэв чи нухацтай, тайван байж түүнийг "ургуулвал" - аз жаргал таных байж болно. 

Стрестэй, айсан, гунигтай байж болно оо. Надад ч тийм мөчүүд байсан. Би амьдралын маш том айдсуудтай ахин дахин учирч байсан. Би адал явдлаар амьдарч байхдаа үхэлтэй ойрхон тулж, хайртай хүмүүсээ нас барахыг харж, бүтэлгүй бизнес хийж, олны өмнө хэлэх үгээ цэнэж, зүрхээ ч шархлуулж явлаа. 

Би гайхамшигтай амьдралаар амьдарч буй азтай хүн гэдгээ мэднэ. Ихэнх хүмүүс миний бизнесийн амжилт, түүнийг дагаж ирсэн хөрөнгө надад аз жаргалыг авчирсан гэж таамагладаг. Гэхдээ тэдгээр нь надад аз жаргалыг авчраагүй. Харин эсрэгээрээ. Би аз жаргалтай учраас амжилттай, хөрөнгөтэй болсон.

Маш олон хүмүүс юу хийвэл аз жаргалд хүрэх вэ гэдэгт баригддаг. Харин миний хувьд ингэснээрээ тэдгээр хүмүүс алддаг. Аз жаргал бол хийхдээ биш байхдаа. Аз жаргалтай байхын тулд үргэлж аз жаргалын тухай бодох хэрэгтэй. 

To do list буюу хийх зүйлсийн жагсаалтаа мартаж болохгүй, харин үүн дээрээ нэмээд to-be list буюу дотоод сэтгэл, оюун ухаанаараа   ямар байх жагсаалтаа хийхээ мартуузай. 

Хүүхдүүдээс хүмүүс "чи том болоод ямар хүн болох вэ?" гэж их асуудаг. Бид бүгдээрээ, дэлхий тэр чигэээрээ  "би эмч болно, зохиолч болно, ерөнхий сайд болно" гэх мэтийн мундаг хариулт хүлээдэг. 

Хүүхдүүд "сургуульд сур, сайн ажилд ор, гэр бүл зохио - тэгвэл чи аз жаргалтай амьдарна" гэдэг үгсийг сонсож өсдөг. Гэтэл эдгээр нь дандаа хийх зүйлс. Оршиг байх буюу мэдрэх зүйлс биш. Хийх явцад аз жаргалтай мөчүүд мэдээж байна. Гэхдээ энэ нь хэзээ ч дуусашгүй аз жаргалыг авчрахгүй. 

Зогс! Түр завсарлаад сайхан амьсгал. Эрүүл бай. Гэр бүл, найз нөхдийнхөө ойролцоо бай. Хормын зуур ч болтугай хүчтэй, зоригтой бай. 

Хэрэв чи одоодоо амьдарч, байгаадаа талархвал аз жаргал аяндаа урсаад ирнэ. 

Би туршлагаасаа ярьдаг. Бид бизнесийн хаант улс байгуулж, дэлхийн ирээдүйн талаарх асуудалд оролцож, дурсгалтай баяруудад уригдаж, мартагдахааргүй олон хүмүүстэй уулзсан. Эдгээр нь надад их баяр баяслыг авчирсан. Энэ мөчүүдэд би хийхээсээ илүү аз жаргалыг мэдэрсэн. 

Оршин буйгаа мэдэрч "байх" нь амьдралыг олж харахад тусалдаг. Туршаад үз. Дахин хэлэе. Одоодоо амьдар, байгаадаа таларх. 

Миний хувьд үүрийн гэгээнээр Некер арлын дээгүүр фламинго шувуудыг нисэн одохыг харах, шинэхэн мэндэлсэн ач, зээгийнхээ бяцхан гарыг атгах, тэнгэрийн оддыг ширтэж тэднийг нэгэн өдөр дэргэдээс нь харж байна гэж мөрөөдөх, оройн хоолонд юу хийх үү гэж мэтгэлцэх гэр бүлээ сонсох, танихгүй хүний инээмсэглэл, борооны үнэр, далайн давалгаа, элс үлээх салхи, өвлийн анхны цас, зуны сүүлчийн шуурга...Үнэн тансаг, гайхамшигтай мэдрэмжүүд. 

Хүмүүн хийхүй биш хүмүүн оршихуй (human doing биш human being) гэж нэрлэсэн нь ч учиртай. 

Хүн төрөлхтөн болж төрсөний хувьд өндөр хэмжээнд сэтгэх, хөдлөх, харилцах чадвартай байдаг. Харилцан ойлголцож, хайрлаж чадна. Үүгээрээ ихэнх амьтдаас ялгаатай. 

Хүн болж төрсөн хувь заяагаа ямар нэг зүйлийн төлөө стресдэж бүү өнгөрөө. Өөрчилж чадахгүй зүйлийн төлөө шаналж хэрэггүй. 

Байгаа амьдралынхаа үр жимсэнд талархаж, өнөөдөртөө амьдарч эхэлвэл стрес чинь аяндаа шимэгдэн алга болж, чи илүү аз жаргалтай байх болно.

Гунигласан үедээ аз жаргалыг хайх биш, үргэлж аз жаргалтай байх хэрэгтэй. Аз жаргалыг зорилгоо болгох биш аз жаргалыг дадал зуршил болгох хэрэгтэй. 

Хийхдээ анхаарлаа хандуулах биш байхдаа анхаарлаа хандуул. 

Хайрлах сэтгэлтэй, өгөөмөр, талархдаг, тусархуу, бодлынхоо эзэн нь бай. Одоодоо байж, түүндээ баярлаж талархан амьдар. 

Тэрийг ч хийх ёстой, энийг ч хийх ёстой гэдэгт бүх анхаарлаа хандуулалгүй зүгээр л амьдар. Би амлая. Аз жаргал аяндаа урсаад л ирнэ.

Алтантүрүү манайд хоноорой; тасалбаргүй монгол кино "Single Ladies 3"

Урт амралт эхэлсэн биш "Single Ladies 3"-ыг хүртэл очиж үзээд ирлээ. Миний нэг том дутагдал бол Монгол юмаа очиж үздэггүй хүн л дээ. Энд амьдраад 10 гаруй жил болохдоо нэг ч удаа Монголчуудынхаа шинэ жилд орж үзээгүй гэхээр итгэх хүн цөөхөн л байх. 

Харин сүүлийн хэд хоног урт амралт эхэлсэнийх монгол нэвтрүүлгүүдийг энд тэндээс нь хэсэгчлэн үзэж санаа оноогоо бас хуваалцах сэтгэл төрлөө. 

Хэдэн нэвтрүүлэг сонирхсон дотроос дуустал нь үзсэн нь 25-р суваг телевизийн

 "Танайд хоноё". 

Оролцогчдоос нь өөрт таалагдасанаа сонгож үзэв. Нисгэгч Мөнх-Очир, хийлчин Дээгий, дуучин Дэлгэрмөрөн, Хар Сарнай хамтлагийн Амраагийнд очсон дугаарыг үэж дуусгалаа. 

Ямартай ч сэтгүүлч Алтантүрүү дундаас нь гараад явуулчихгүй сонирхолтой хөтлөх юм. Авъяас, хэдэн жилийн туршлага нийлээд телевизийн сайн сэтгүүлч болж яваа юм байна гэж бодогдов. 

Нэгэн constructive feedback буюу найрсаг зөвлөгөө өгөхөд хонох гэж буй айлынхаа хүмүүсийн тэр тусмаа гол хүнийхээ ажил мэргэжил, өнгөрүүлсэн амьдралын түүхийн талаар судалж мэдлэгтэй болчихоод очвол бас илүү гүнзгий асуулт тавьж илүү сонирхолтой яриа өрнүүлэх боломж олдох болов уу гэж бодож байна. Жишээ нь нисгэгчийн гэрт очих төлөвлөгөөтэй бол тэр мэргэжлийн талаар илүү судалж сонирхолтой баримт жишээтэй холбох маягаар асуулт тавибал бас зүгээр болов уу? 

Харин "Single Ladies 3"-ыг очиж үзсэн тухайд гэвэл сэтгэгдэл өндөр. Гэхдээ бас яахав ажигласан зүйлсээ шударга хуваалцая гэж бодлоо. 

3 найз охины төрсөн өдрийг тэмдэглэж явсан бид хэд кино эхлэхээс өмнө хориод минутын өмнө очив. Тасалбарын үнэ $25 гэж сонссон тул дор бүрнээ бэлэн мөнгө бэлдэж орлоо. Харин тасалбар $20 байж магнай тэнийцгээв. Энд жирийн киноны үнэ 7-$15 орчим. Гэхдээ мэдээж тэр холоос бидэнд үзүүлэх гэж ирсэн тул $20-г боломжийн үнэ гэж бодож байна. 

Тасалбараа таслуулаад орох гэтэл үүдэнд байсан монгол залуу таслахын оронд бүтнээр нь авч "киноноос гархад чинь өгнө" гэв. 

Манай охидын зарим нь "justice" буюу журам сахиулахаар нөгөө залуугаас тасалбараа "нэхэхээр" очсон ч бүтэлгүйтэв. Мэдээж төрсөн өдөр тэмдэглэж яваа бидний сайхан охид эв эрүүл яваагүй нь үнэн ч "justice" -г бол цоо эрүүлдээ улам ч ихээр сахидаг хүмүүс л дээ. 

Кино дуусаад гартал нөгөө тасалбарыг маань буцааж өгөх залуу ор сураггүй. Бид ч тэрнийг эрж сураглах цаг гаргах үнэндээ сонирхолгүй байв. Бүгд л өөрийн гэсэн завгүй, янз бүрийн цагийн хуваарьтай. Хамгийн хол нь 2.5 цагийн зайтай газраас ирсэн гээд бод.  

Миний хувьд үзсэн кино бүрийнхээ тасалбарыг цуглуулдаггүй ч очсон, аялсан газартайгай холбоотой тасалбар, танилцуулгыг дурсгал болгон хадгалдаг юм. 

Мэдээж 10 гаруй жил болохдоо анх удаа үзэж буй монгол киноныхоо тасалбарыг цуглуулагатаа багтаасан бол сайхан л дурсамж болох байлаа. 

Тасалбарыг маань яагаад тасалж өгөөгүйг бид хэлэлцэж эхлэв.

1. Давхар зарах гэж байгаа юм болов уу? Гэвч нэгэнт суудал дүүрвэл тэгэх боломжгүй баймаар

2. Тасалбар олныг хэвлэхгүйн тулд хэвлэлтийн зардалаа хэмнэж байгаа юм болов уу? Уг нь билет хэвлүүлэх тийм ч үнэтэй биш бөгөөд тэглээ гээд хэдэн төгрөг хэмнэх вэ? 

Үүнээс бусдаар дажгүй хөөрхөн кино болжээ. Бид хэд бас Ундармааг үнэлдэг, хүндэлгүй хүмүүс л дээ. Монголд хийж байгаа үйлсийг нь ч магтан ярилцдаг юм. 

Кино өөрөө хөнгөн сэдэвтэй, өнгөлөг, хошин, жүжигчдийн ур чадвар сайн санагдсан. Дашпэлжээ гуайг тоглуулсан нь бас таалагдав. 

Мөн Монголын майнорити (цөөнх) болох Казак үндэстний соёлыг оролцуулсан нь бас ончтой гэж бодогдлоо. 

Манай аав, ээжийн насаараа амьдарч, миний эхээс унасан газар болох Өвөрхангай аймгийн Найман Нуурын дэргэд зураг авсан нь миний сэтгэлд өег санагдсанаа нуух юун. 

Надад хамгийн их таалагдсан мөч бол кино дууссаны дараа Ундармаа тайзан дээр гарч нэгэн үзэгчтэй дэмбээ наадсан явдал байлаа. Аавын минь дэмбээлж байсан төрхийг нүдний өмнө зурсхийлгээд өнгөрөөсөн дөө. 

Жүжигчин бас philanthropist Ундармаадаа баярлалаа. Олон сайхан бүтээл туурвиж мөн олон нийтэд тусалдаг буяны ажлаа өргөжүүлэн хийгээрэй. 

Зурагтай анхны бичлэг буюу сахиусан тэнгэр

Франкийг дууриагаад зурагтай бичлэг оруулах их онгод гэнэтхэн төрөөд явчихав. Энэ зургийг өчигдөр авхуулсан юм. Санаанд ороогүй байтал нөхөр намайг энд зогсдоо гээд дарж өгөв. Миний зургийг барагтай авах "сонирхолгүй " мань хүн яагаад чухам өөрөө санаачлан ингэж авах сэтгэгдэл төрсөн юм бүү мэд. 

Тийм ээ тийм буюу манай охины хэлдгээр "тийм үү тийм" би үсээ тайруулчихсан. Найз охины хэлснээр юу ч бодолгүй зоригтойгоор үсээ богинохон болгосон юм. 

Үе үе сонин гажиг бас огцом өөрчлөлт хийдэг хүн л дээ. Гэхдээ энэ удаа бас шалтгаантай хийсэн юм аа. Би 5 жилийн өмнө бас бэлхүүс хүрэх шахсан урт үсээ тайруулж химийн тарианы улмаас үсээ түр алдсан хүмүүст зориулж хиймэл үс хийдэг газар өгсөн юм. Тэгээд энэ удаад бас адилхан газарт үсээ өгөх хүсэл төрсөн нь энэ. Сайн үйлс болоод зогсохгүй надад ч хэрэгтэй үйлс гэж итгэсэн хэрэг. 

Ямар ч өөрчлөлт надад орсон өөртөө итгэлтэй байх дотоод мөн чанараа хурцлах гэсэн миний санаа юм. 

Урт сайхан үстэй байна уу? Хачин богинохон үстэй байна уу? Би гэдэг хүн гадны өөрчлөлтөөс хамааран хэзээ ч өөрчлөгдөхгүйгээр хүчтэй, аз жаргалтай, өөртөө итгэлтэй байна шүү гэдэг сануулгыг өөртөө өгч буй хэлбэр. 

Бүсгүйчүүдийг, залуу охидыг юунаас ч үл шалтгаалан биеэ хайрлаж, өөртөө итгэлтэй байгаасай гэж хүсдэг. Өөрийнхөө байгаа бүхэнд сэтгэл хангалуун сайхан амьдралыг бий болгох ид шид өөрт чинь байдаг. 

Чи хэн нэгний зан ааш, үйлдэлийг засаж, өөрчилж чадахгүй. Харин өөрийнхөө зан ааш, үйлдэлийг өөрөө хянаж өөрөө засаж чадна. Амьдралд хандах хандлагаа зөв залах чадвар зөвхөн чамд л бий. 

Аз жаргалыг өөр дотроосоо хайж олоорой гээд би дээр үед бичиж байсан даа? Өөр өнцгөөс харсан ижил санаа. 

Хүмүүсээс сайныг, амьдралаас сайхныг нь олж харан, талархалыг дасгалжуулсаар хэд хонолоо...Сахиусан тэнгэр болчихсон ч юм шиг нэг л сайхан санагдана. 

Соёлын ялгаа буюу "тэврэгсэд"- фельетон

Монголд очиж найзуудын нөхрүүдийг нам тэвэрч байгаад ирсэнээ гэнэт сая л ухаарч өөрийгөө шоолон баахан жуумалзав. За ямар ганц нөхрийг нь тэвэрсэн биш өөрсдийг нь чиг л бас татаж байгаад л тас тас тэврээд ирсэн ... ойлгох байгаа ч гэж бодох шиг ...

Өөрөө ухаарсан ч хэрэг бас биш ээ. Хэд хоногийн өмнө өөр мужид байдаг монгол найз охинтойгоо хорвоогийн элдэв сониныг хамж шимж ярьж байгаад л тэврэлтийн тухай сэдэв рүү орчихсон юм. Тэгээд л би гэнэт баахан хүн тэвэрч байгаад ирсэнээ бодохгүй юу.

Энд hug буюу тэврэлт нь дотно сайхан, муу зүйл санаагүйн илрэл болсон мэндчилгээ. Уулзалгүй удсан бол манайхны золгохтой тэнцэнэ, донто хүмүүсийн хооронд бол гар барихтай адил мэндчилгээ л гэсэн үг. 

Гэхдээ мэдээж сайн мэдэхгүй, дөнгөж таарсан хүмүүст тэврэлт өгөөд явна гэж юу байх вэ?Тэврэхдээ бас учиргүй эхнэр нөхөр тэврэлдэж байгаа мэт тэврэлдэх ч бас биш л дээ. 

Тэврэлт бас олон янз байна аа. Side hug буюу хажуугаараа тэврэх, group hug буюу олноороо тэврэлдэх, өрөвдсөн тэврэлт, баяр хүргэсэн тэврэлт гэх мэт. 

За тэгээд дараа очоод нөхөр бид хоёр чамайг тэврэх гээд дайраад байвал ямартай ч дотно хүний тоонд ордог юм байна гэж ойлгоорой дээрээс нь соёлын ялгаа-сайхан гар барьчихъя аа гээд бушуухан хэлээрэй. 

Харих зуур буюу гадаад нөхөртэйн сөрөг талын үргэлжлэл

Харилаа.

Хамгийн түрүүнд төрдөг бодол "хэрхэн буцна даа". Хариа ч үгүй хэрнээ эргээд ирнэ гэхээр сэтгэл өмрөөд яваагүй нь дээр санагддаг.

Санаагүй, үгүйлээгүй мэт, хэнэггүй "гадаад зан" гаднаа гаргавч дотроо зүрх минь шимширч, элэг минь эмтрэн эхэр татан уйлмаар.... Үүнийг нутгаасаа, аав ээж, ах эгч, дүү, багын найз нараасаа олон жил хол амьдрагсад л мэдрэх мэдрэмж.  Түүнийгээ бид хэрхэн илэрхийлэхээ бас хэлж мэдэхгүй төсөөрөн өөрчлөгдсөнийг минь ойлгож уучлаарай.

Юугаар бид энд дутдаг вэ? Өөрсдийн хүнээр. Тэмдэглэлт гэр бүлийн өдрүүдээр...

Ах минь хүүхэдтэй болж гэнэ, эгчийн минь төрсөн өдрүүд, ээж минь алжаалаа гэнэ, найз минь гавъяат болж, тэр минь өвдөж, энэ минь шагнуулж...

Биеэрээ хуваалцаж чадаагүй амьдралын дурсгалт мөчүүдийг санадаг. Цаг товлож, төлөвлөлгүй ороод гарах айлаар дутдаг. Уран үгсээр хэл гацах асуудалгүй эх хэл-монгол хэлээ үгүйлдэг.

Програмчлагдсан амьдралдаа дасаж, соёл болоод зан минь өөрчлөгдсөн бол уучлаарай.

Миний энэхүү дотоод мэдрэмжийг насны хань минь ч бүрэн дүүрэн ойлгохгүй, зулай зулайгаа гишгэн төрсөн ах эгч минь ч тайлшгүй.  Голыг нь олоод онож тайлбарлах миний чадвар ч хүрэхгүй. Болдогсон бол сэтгэлийн хаалгаа нээгээд бүгдийн тань нэг шагайлгахсан.

Хоёр соёлын дунд хавчигдсан халиуны бяцхан зулзага юм уу?

Эсвэл амьдралын төөргөөр хатуужиж сэтгэлийн хат суусан үнэн зоригт, үхэшгүй мөнхийн хүчтэй (Strong) Монгол бүсгүйчүүд үү бид?  

Америкийг нуруундаа үүрч яваа өвгөн бид хоёр - фельетон

Заримдаа энд "харлачихсан"байсан ч болоосой гэж бодогддог юм. Үнэгүй эмнэлэгт хамрагдаж, улсын хангамжаар зардал багатай амьдарна. Эсвэл бичиг баримттай ч орлого доогуурт тооцогддог болоосой гэж "мөрөөдөх" үе бас гарна аа.

Шударга, чин шударга оюуны хөдөлмөрөөрөө хүний компанид зүтгэж, өндөр такс цалингаасаа төлж, нэг ёсондоо америкийг нуруундаа үүрч яваа дундаж амьдралтай би, бид хэд заримдаа хөөрхий.

Дээшээ гарч бизнес хийх гэхээр хөрөнгө бөгөөд төрөлх авхаалж дутаастай. Доошоо орж нийгмийн халамжинд хамрагдана гэхээр улс орноо хуурах сүйхээгүй үнэнч ажиллахаас өөрийг мэдэхгүй улс.

Тэгсэн ч би өөрийгөө баян хүн гэж тооцдог. Хадгаламжаараа баян биш ч амьдралын хэв маягаараа баян. Хэтэвчээрээ зузаан биш ч, сэтгэлээрээ зузаан.

Мань мэт шиг шударга, алтан дундаж "америкууд" байхгүй болчихвол гадаад дотоодын харласан болоод орлого доогуур хүмүүсийг улс хэрхэн тэжээх вэ? Төлсөн татвараас маань тэднийг тэжээдэг юм ш дээ. Тийм болохоор би баян хүн гээд онгирчих уу?


төстэй бичлэг
төстэй бичлэг 2

Хэвлэн нийтлэх эрхтэй ч

Юу ч гэмээр юм бэ?

Хүн бүр л FB гээр мэргэн үг хэлж хэдэн лайк авахаа тоолж суудаг болсон ч юм шиг. FB-г нэвтэрхий толь шиг бодоцгоох хүмүүс ч байгаа бололтой.

Би чиг л блогоо аль болох олон хүмүүст уншуулчих санаатай түүгээр л мөн дамжуулж хүргэх байх даа. 

Би өмнө бичиж л байсан даа, FB-гээр бичсэн бүхэн, интернетээр олж уншсан бүхэн үнэн зөв биш гэдгийг бодолцон уншиж байгаарай. 

Сэтгүүлч хүн эрүүл мэндийн зөвлөгөө өгчихсөн ч байх шиг. Хүн юм уншиж, судлаад, орчуулаад мэдээлэл хүргэдэг, лекц уншдаг байж болно оо. Гэхдээ эх сурвалжийг нь мэдэх хэрэгтэй. Чухам хэн, ямар шинжлэх ухааны үндэслэл дээр бичсэнийг бодолцох ёстой. 

Баасан гарагийн орой ганц нэг юм гүйлгэж харлаа. Лайв хийдэг хүн их болжээ. Мундаг хүн байж болно оо, гэхдээ бас үзэгчидээ хүндлээд камерийн өмнө биеэ хэрхэн зөв авч явахаа судалж сураад, үг яриагаа тольны өмнө сууж байгаад ч атугай бэлдэж болно оо доо. Зөвхөн хэдхэн хором үзээд бодсон бодол. Юу танилцуулах гээд, ямар юм ярих гээд байгааг нь ойлгогдохгүй хүмүүс дүүрэн байна цаагуур чинь.

Хэвлэн нийтэлж, үг хэлэх эрх чөлөөтэй ч мэдээллийн соёл гэдэг зүйлийг эзэмшиж байж олон нийтийн хэрэгсэлээр видео, лайваа цацдаг болоосой. 

Ганц нэг гайгүй юм бичдэг нь хэрүүлч нохой шиг сэтгэгдэл бүртэй арцалдсан байх нь харагдах юм. Яасан ч сайхан цаг зав уу? Эхэндээ зөв юм бичдэг хэмээн хүндэлдэг байснаа сүүлдээ унших ч сонирхолгүй болдог юм байна.

холбоотой БИЧЛЭГ

Алиманд буруугаа тохсон нь

Блогоороо зочлолгүй зөндөө удсан байна. Завгүй ажилтай, аялаад гэх мэтээр худал үнэн шалтгаан тоочвол болох.

Чин үнэндээ Apple-с болсон юм.

Гэртээ зай гаргахын тулд ширээний computer-ээ хураах болов. Тэгээд шинэ содон технологи судалж үзэх сонирхолтой нөхөр маань chrome book захиалаадхав. Би үнэхээр үүн дээр ажиллах дургүй. Хэдийгээр блогдох санаатай монгол үсэг суулгасан ч би нэг л дасаж өгөхгүй байлаа.

Ажлаас өгсөн Apple!

Би энэ компанийн бүтээгдэхүүнд яагаад ч юм фен болж чадахгүй явсаар өнөөг хүрсэн юм.

Монгол үсэг товчлуур дээр нь суулгах боломжгүй. Арга ядаад Орос үсэг суулгасан боловч надад үсэгнийх нь байрлалд дасах цаг ч гарсангүй, сонирхол ч төрсөнгүй.

Угийн цагийн хөтөлбөрт баригдсан, програмчдагдсан амьдрал маань хэд хэдэн шалтгааны улмаас улам завгүй болж, дээрээс нь бэлэнчлэх сэтгэлгээ надаас бүрэн арилаагүйн гайгаар дахиж Apple-тай ноцолдох боломжийг өөртөө олголгүй явсаар нэг мэдэхэд блог бичих хугацаа хэт өнгөрсөн байв.

Гар хөлөөрөө мөнгө ологсод бид гар хөл өвдвөл сандарч орхино. Миний баруун гар өвдөж эхэлснээр блогтойгоо эргэн учрах магадгүй 2 дахь номоо дуусгах гараа минь эхэллээ.

Computer дээр удаан ажилласан, тодруулбал хулгана их хэрэглэснээс болоод баруун гар, хуруу өвджээ хөөрхий. Эмчилгээ, дасгал гээд бүх л шинжлэн ухаан нотдогдсон арга чаргыг хэрэглэлээ. Бүрэн эдгэрсэнгүй.

Эцэст нь ийм яира болов.

Эмч : Бага ажиллах боломж бий юу?
Би: байхгүй
Эмч: Гараа амраах л сүүлийн арга байна
Би:  гараа амраах эрхийг би өөртөө өгөх боломжгүй
Эмч: За тийм дээ, бид нарт тэр тусмаа Бэй Ариад амьдардаг бидэнд амрах эрх байхгүй дээ гээд баахан ганцаараа инээснээ. Уйлах гэж байгаа мэт царайтай намайг өрөвдсөн үү? Яасан? Царайгаа төв болгосноо, би чамд тусална аа. Надаас имейл хүлээгээд ирэхгүй бол 7 хоногийн дараа холбогдоорой гэж хэлэв.

 Ингээд эмчийнхээ хамт уйгагүй судалгаа хийсний эцэст roller mouse  гээч ачтантай золгож өвчингүй болоод зогсохгүй дахин блогдох болсон нь энэ.

Энэ хулганыг  PC-д зориулж бүтээсэн тул, би Apple- аа PC -гээр сольж, монгол үсгээ суулгав.

Яг л нөгөө гахайнаас хялгас гуйгаад тэрүүгээрээ дээс томж найзыгаа авардаг үлгэр шиг юм болсон юм даа.

Үнэтэй хулгана захиалахын тулд эмчээсээ бичиг авна, авсан бичгээ албаны хүнд өгч хулганаа захиулна, хулгана ирсэний дараа учраа тайлбарлаж, computer-ээ солиулаад, монгол үсгээ суулгаж блогруугаа ороод үүнийг бичиж байгаа нь энэ.

Намайг үргэлж дэмждэг та нартаа баяралалаа.